5 Oct | Actualités

Tridal e brezhoneg get ar Verluzed

Un enderv edan an heol e fin miz Eost. Distroet omp ag an draezhenn, get ma mab ha ma merc’h. Daomp d’ar gêr fonnapl evit lemel traezh fin Kergelenn a stage c’hoazh doc’h hor c’hroc’hen . Lonkomp ur grampouezhenn glok hag unan dous oc’hpenn evit reiñ begon deomp, ha setu unan prest da wiskiñ e zilhad sul : lavreg berr (toemm eo), ur roched orañj get un niverenn 10 skrivet àrnoñ hag ur skerb (ya, gwir eo, toemm eo mes honnezh zo tost doc’h hor c’halonoù : kib Bro-Frañs 2002 an hani eo…). Ne vo ket an dilhad-mañ dishañval a-zoc’h ar re arall a vo lakaet àr-wel get mignoned ha mignonezed skol Diwan a zay genomp da welet krogad FCL – OGC Nissa tuchant.

Hop d’ar beloioù ha daomp de’i : Bali Chazelle, Plasenn Elzas-Loren, muioc’h-mui a dud a zo a-vuzul ma tostomp doc’h ar stad. Krapouit a raomp d’an daoulamm get skalieroù an c’hoariva-meur ha setu leurenn ar Voustoer, lan-chouk a dud liesliv e-raok ma krogay ar c’hrogad. É lakaat pres àrnin emañ ma mab, ret eo arru e-raok ar «Vro goz » ! D’ar pevarlamm ruz e ya a-dreuz treuziadoù ar stad. Monet a ra a-zehoù hag a-gleiz e-touesk an harperion, hep teurel pled doc’h c’hwezh ar fritaj. Setu-ni ec’h arru d’an nor 29, tribunell An Oriant Tolpad-Kêrioù, Rank C. Ur wezh chouket e c’hellomp alafin  selaou doc’h bouezh hor speakourez, Morwenn an Normand. Kanal a ra ar «Vro gozh». Ur minc’hoarzh bras get ma merc’h a za evit ar wezh kentañ d’ar stad : “eh, tadig, ma faot dit e c’hellan troiñ razh ar pozioù dit ?”. Ya, n’on ket disi, ne gomzan ket-me (c’hoazh) brezhoneg ! Krogiñ a ra ar c’hrogad, e brezhoneg emañ an diskont. Fier ruz emañ ma mab é sellet doc’hin. E yezh ‘ vez klevet. An hani a vez komzet ar liesañ getoñ e-pad ar sizhun, muioc’h c’hoazh evit galleg ! Evitoñ hag evit ar vugale arall a zo daet hiniv genomp emañ a-bouez kement-mañ : n’eo ket ar brezhoneg evit ar skol hepken, er stad emañ ivez. Goulenn a ra ma merc’h genin : “krediñ a rez eh eus un c’hoarier àr an tachad a ouia un tammig brezhoneg èldomp ?” Kas a ra Kroupi Jr ar vell da Z/Doucouré, Paaal ! Un eurüsted simpl eo beviñ ur mare a-stroll, get ar familh hag ar vignoned, bout tost doc’h ur skipailh hag e arvesterion, ha lakaat da zassoniñ spered ar vro, ennomp hag e re arall.

Tud Bugale Skolioù Diwan an Oriant

Vibrer en breton avec les Merlus

Un après-midi ensoleillé de fin de mois d’août. Nous revenons tout juste de la plage avec mon fils et ma fille. Vite, à la maison pour enlever le sable fin de Kerguelen qui colle encore à notre peau. Une petite complète, une crêpe au sucre pour reprendre des forces et il y en a un qui est désormais fin prêt pour enfiler sa tenue de gala : un short (il fait chaud), un maillot orangé floqué du numéro 10, et une écharpe (bon, oui, il fait chaud, mais celle-là, on y tient : c’est celle de la coupe de France 2002) ! Cette tenue, elle ne va pas dénoter parmi le petit groupe de copains et copines de l’école Diwan que l’on s’apprête à rejoindre pour assister au match FC Lorient-OGC Nice.

Hop, on enfourche les vélos et c’est parti : cours de Chazelle, place Alsace Lorraine, la foule joyeuse grossit au fur et à mesure qu’on approche du stade. On monte quatre à quatre les escaliers du grand-théâtre et voici le parvis du Moustoir qui, à quelques minutes du coup d’envoi, est plein d’une foule bigarrée. Mon fils me presse. « Vite papa, on doit arriver avant le Bro Gozh » ! Il passe les travées du stade à toute allure. Il slalome entre les supporters et résiste aux odeurs de frites. Nous entrons porte 29 de la tribune Lorient Agglo. Rang C. Assis, nous pouvons enfin entendre la voix de notre speakeuse, Morwenn Le Normand, entraînante : elle chante le Bro Gozh, l’hymne Breton. Grand sourire de ma fille, qui se rend pour la première fois au stade, contrairement à son frère : « eh Papa, je peux te traduire tout ce qu’elle dit si tu veux ? ». Oui, bon, je ne suis pas parfait, je ne parle pas (encore) breton moi !…. Le match commence, le décompte est en breton. Mon fils me regarde fièrement. C’est sa langue que l’on entend. Celle qu’il parle plus que le français pendant la semaine. Pour eux ça signifie quelque chose. Le breton ce n’est pas qu’à l’école, c’est aussi au stade ! Ma fille me demande : « Tu crois qu’il y a un joueur qui connaît un peu le breton comme nous ? » Passe de Kroupi Jr, But de Doucouré ! Bonheur simple de vivre une expérience collective, en famille et avec des amis, de faire corps avec une équipe, avec son public, et de faire résonner pendant plus de 90 minutes l’âme du territoire en soi et pour les autres.  

Des parents d’élèves des écoles Diwan du pays de Lorient

Partager sur : Facebook | X